Ferry Bakx krijgt eindelijk een plek in Tuin der Bezinning

Reeds verschenen op de website Dossier Koninkrijksrelaties.

Warnsveld – Eindelijk heeft de in 2016 bij een roofoverval op Bonaire doodgeschoten agent Ferry Bakx dan toch nog de hem toekomende plek in de Tuin der Bezinning gekregen. 8 jaar te laat, maar wel met een aangrijpende ceremonie in het Gelderse dorp Warnsveld. Korpschef Alwyn Braaf en diens voorganger José Rosales waren speciaal uit Bonaire overgekomen om getuige te zijn van het bijschrijven van de naam van Ferry Bakx op het nationale monument ter nagedachtenis van tijdens hun dienst omgekomen politiemensen.

Jarenlang heeft politieman Theo Zomer – hij leidde destijds het onderzoek naar de fatale roofoverval – gestreden tegen de rigide uitleg van statuten dat alleen leden van de Nationale Politie in de Tuin van Bezinning mogen worden geëerd. Ook al valt het politiekorps van Caribisch Nederland onder dezelfde minister, formeel is het een zelfstandige organisatie.

“Uitzondering”

Nadat DossierKoninkrijksrelaties er aandacht aan besteedde (“Tot in de dood tweederangs”) en er vervolgens schriftelijke vragen werden gesteld door toenmalig Tweede Kamerleden Jorien Wuite en Lilian Helder kwam er beweging. Onder druk van alle aandacht nam het bestuur van de stichting die het monument beheert een ‘hardheidsclausule’ in de statuten op waardoor het mogelijk werd voor Ferry Bakx een “uitzondering” te maken.

Korpschef van de Nationale Politie Janny Knol en minister van Justitie en Veiligheid Dilan Yeşilgöz stonden in hun toespraken uitgebreid stil bij de dood van Ferry Bakx. Bij de plek waar zijn naam op het monument is bijgeschreven, werd een bloemstuk in de vorm van de Bonairiaanse vlag gelegd. Nederlandse collega’s die op de eilanden hebben gediend, legden een bloemstuk met op het lint de tekst “Vrienden van Bonaire. See you again Ferry”.

“Het is belangrijk de herinneringen levend te houden. Om belangrijke, moeilijke, maar ook fijne momenten in het leven met elkaar te delen”, aldus korpschef Knol. “Dat doen we ook met de familie, vrienden en oud- collega’s van Ferry Bakx. Zijn naam schrijven we vandaag bij in deze Tuin. Ferry emigreerde na twintig jaar bij de Nederlandse politie naar Bonaire. Samen met zijn partner Anita ging hij zijn tropische droom achterna. Als gedreven politieman vond Ferry al snel een baan bij het Korps Politie Caribisch Nederland en werd hij een graag geziene gast op het eiland. In de noodhulp en als motorrijder. Niets leek zijn geluk in de weg te staan, maar zijn droom spatte wreed uiteen toen hij op een woningoverval afging. Op hun vlucht schoten de overvallers op Ferry, die dodelijk werd getroffen. Hij stond midden in het leven tot hij er op verschrikkelijke wijze werd uitgerukt.

Ferry is de 168e politiemedewerker die we in de Tuin van Bezinning bijschrijven. Als een collega omkomt tijdens het werk – op de Cariben zoals Ferry, of zoals recent in Duitsland of waar ook ter wereld – raakt ons dat allemaal. Het maakt ons er steeds weer van bewust dat het politievak veiligheid brengt voor anderen, maar risico’s voor onszelf. Ook deze politiemensen zijn vandaag in onze gedachten. Maar herinneringen en emoties zijn niet gebonden aan een bepaalde dag of plek. De Tuin is één van vele manieren om te laten zien dat we Ferry en al die anderen nooit vergeten. Weggerukt uit ons leven, maar niet uit ons hart.”

Tastbaar gemis

Minister Yeşilgöz: “Ik zal nooit vergeten hoe het is om hier te staan. Hoe betekenisvol deze plechtigheid is. En hoe tastbaar gemis en verdriet op deze plek zijn. Ik ervaar hier, in het gezelschap van dappere politievrouwen en -mannen en hun familie, collega’s en vrienden, hoe de ogen zich richten op het licht. Op de mooie herinneringen aan uw dierbare. Wie hij was, hoe zij lachte, wat hij deed, hoe zij keek. Hoe dapper ze waren en hoe ze zich inzetten voor anderen. Zoals politiemensen dat doen. Ze waren zoveel meer dan hun tragische einde. Hier bewaren we voor altijd hun naam. Nu ook die van Ferry Bakx.

Bij deze herdenking in de kring van de politiefamilie, is het verdriet en het gemis voelbaar. En ook de vele mooie herinneringen en de collegialiteit en vriendschap in het politiekorps. Niemand is hier alleen. Ook vandaag kijken we naar elkaar om en eren we de politiemensen die hun leven gaven. Voor de veiligheid van iedereen. Daar kan ik alleen maar mijn hoofd in diepe dankbaarheid voor buigen.”

Moeder Annelies van Ferry werd vervolgens uitgenodigd als eerste van de honderden aanwezige nabestaanden en politiemensen een witte roos in de daarvoor bestemde ‘bloemenmal’ te steken, iets wat haar vorig jaar nog werd geweigerd.

Minister Yeşilgöz nam na afloop van de ceremonie de tijd om met Ferry’s nabestaanden en korpschef Braaf en diens voorganger Rosales na te praten. Zij waren voorafgaand aan de ceremonie op uitnodiging van korpschef Knol ook aanwezig bij de lunch.

Foto: Moeder Annelies en familieleden kijken toe hoe de naam van Ferry een plek krijgt op het monument.