Rincon van weleer (1)
Hij is geboren in 1919, en zijn eerste herinneringen dateren van de tijd dat ik ongeveer vijf jaar was. Dit is het verhaal van Eduardo ( Wawa) Jacobino. Vandaag Deel 1.
Het leven van een Rinconees jongetje was in die tijd strak geregeld. ’s Ochtends vroeg moesten altijd eerst de dieren verzorgd worden. Zowel de dieren thuis als die op de knoek van de familie. Dat konden dus kippen, geiten, honden, varkens, ezels of paarden zijn. Je moest de dieren eten en drinken geven en het hek openzetten of juist sluiten. Er waren jongens die om 6 uur van huis weg gingen om naar de knoek te gaan en alles te verzorgen, en dan moesten ze om 8 uur weer bij het hek van de school staan. Want als zuster Getulia de bel luidde en je was er niet, dan mocht je voor straf niet om 12 uur naar huis om te eten. Was je wel op tijd, dan kon je van 12 uur tot 1 uur naar huis, en dan was er weer les tot 3 uur. En je kon je maar beter goed gedragen, want anders moest je weer nablijven, en het ’s middags verzorgen van de dieren wachtte dan ook nog. Soms moest je dan helemaal naar Tanki Bentoera of Tanki Pariba lopen om water te halen voor de dieren. Drinkwater voor thuis werd gehaald bij Dos Pos of Pos di Rincon. Het was hard werken, maar toch leefde iedereen gelukkig en hielp iedereen elkaar altijd.
Foto: Water halen bij Dos Pos ten westen van Rincon.